Κουκουλές, Φαίδων

(Ερμούπολη Σύρου 1881 – Αθήνα 1956). Βυζαντινολόγος, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. Μετά τις φιλολογικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ειδικεύτηκε στη γλωσσολογία και στη βυζαντινολογία στη Γερμανία (1907-11). Διετέλεσε καθηγητής γυμνασίου στην Κωνσταντινούπολη και συντάκτης –και από το 1926 διευθυντής– του Ιστορικού λεξικού της ελληνικής γλώσσης. Αργότερα διορίστηκε καθηγητής του δημοσίου και ιδιωτικού βίου των βυζαντινών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1931-51). Το 1951 εξελέγη ακαδημαϊκός. Εκτός από μικρότερες ιστορικές, γλωσσολογικές και λαογραφικές μελέτες, ο Κ. δημοσίευσε το μνημειώδες εξάτομο έργο Βυζαντινών βίος και πολιτισμός (1948-52), που θεωρείται μοναδικό στο είδος του. Έγραψε επίσης μια σειρά σύντομων μυθιστορημάτων με βυζαντινή υπόθεση (Ο άρχων Καλόθετος, Η μοναχή Θεοδούλη, Νικηφόρος κ.ά.), ακριβώς για να δείξει εναργέστερα τη νοοτροπία, τις συνήθειες και γενικά την καθημερινή ζωή των Βυζαντινών. Ήταν επίσης ιδρυτής (1918) και ισόβιος γενικός γραμματέας της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών. Ο βυζαντινολόγος και πανεπιστημιακός Φαίδων Κουκουλές (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).